Kai x you : What is love #29 l You are the only bright star in my beautiful sky
ขณะที่เรียวปากยังคงนัวเนียแนบชิด
มือหยาบก็เลื่อนสอดเข้าใต้ชายกระโปรงลากปลายนิ้วไปตามร่องสันหลังขึ้นมาปลดตะขอบราออก
การคลายกระชับของชั้นในยิ่งเร้าให้ร่างเล็กใจเต้นแรงจนเธอต้องผละหน้าออก
เชิดขึ้นหายใจโกยอากาศ และมันเป็นการเปิดทางให้เขาซุกไซ้ซอกคอขาว
สูดความหอมแล้วกดจูบเบาๆ
ไปพร้อมกับมือที่เลื่อนมาขยำอกอิ่มและเสียดสีกับปลายยอดจนแข็งชัน
“ฮ๊ะ…พี่จงอิน...อึก...”
กายบอบบางสั่นเทาถูกประคองลงให้นอนราบลงกับเบาะโดยมีเขาแทรกตัวอยู่ตรงกลางทั้งยังไม่ยอมผละใบหน้าออกจากลำคอขาว
ลิ้นร้อนลากขึ้นไปจนถึงใบหูแล้วขบเม้มมันเบาๆให้รู้สึกเสียววาบจนขนลุกชัน
“อ๊ะ…ฮ๊าาาา ~”
เดรสเสื้อยืดถูกร่นขึ้นจนถึงเอวก่อนร่างสูงจะผละออกมาและมองดูผิวขาวเนียนที่โผล่พ้นชายผ้า
ขาเรียวเบียดชิด เธอยกแขนขึ้นปิดช่วงอกและหันหน้าซุกพนักพิงอย่างเขินอาย
การตอบสนองนั้นมันทำให้เขายิ้มขำเบาๆ ด้วยความเอ็นดู ถึงแฟนของเขาจะดูบอบบางราวกับแก้วที่เปราะแตกได้ง่าย
แต่บอกเลยว่าเวลานี้เขาไม่มีทางหยุด...
ชายเดรสที่กองอยู่ตรงเอวค่อย
ๆถูกร่นขึ้นเผยเนินอวบอิ่มกับเม็ดบัวสีอ่อนหวานกำลังล่อตาให้เขาลงไปลิ้มลอง
ชุดที่สวมกับบราถูกกองไว้บนอก
เขาเลื่อนมือมาเค้นคลึงสองเต้าอวบอย่างเร้าอารมณ์แล้วโน้มหน้าลงใช้ปลายจมูกลากจากหน้าท้อง
รดลมหายใจอุ่นร้อนจนเธอต้องหดเกร็ง
ลากลิ้นร้อนขึ้นมาจนถึงจุดหมายที่ยอดอกแล้วดุนมันเล่นอย่างสนุก
“อึก…ฮ๊ะ…อื้อออ...”
กายบางแอ่นขึ้นรับสัมผัสและบิดเร่า
มือบางวางลงกับบ่ากว้างและจิกปลายนิ้วเพื่อระบายอารมณ์
แล้วเมื่อยิ่งรู้สึกว่าส่วนอ่อนไหวของหญิงสาวกำลังถูเรียวนิ้วของเขาไล้คลึงมันก่อนความรู้สึกเสียวแปลบจะแล่นไปทั่วร่างจนเธอจิกเกร็งเมื่อถูกปลายนิ้วกดลงตรงจุดกระสั่น
“อ๊ะ! อึก...พะ...พี่จงอิน อ๊า...”
ทุกสัมผัสมันคือความแปลกใหม่
อารมณ์ที่ปะทุขึ้นเรื่อยๆ ทำให้รู้สึกกำลังล่องลอยอยู่กลางอากาศ
“อื้อออ…ฮ๊า...”
ยอดเม็ดบัวถูกดูดดึงจนขึ้นสีเข้มและเกิดเสียงที่ทำให้เธอต้องเขินอายก่อนเขาจะผละออก
แววตาของเขาที่มองสบมามันเต็มไปด้วยความต้องการภายใต้ท่าทีสงบนิ่ง
ร่างสูงยังคงไล้คลึงที่ส่วนอ่อนไหวของหญิงสาวจนเปียกชุ่มไปทั่วเรียวนิ้ว
เขาเลื่อนมือออกมาแล้วเกี่ยวชั้นในสีเหลืองอ่อนให้ลงไปกองอยู่ที่ข้อเท้า
ก่อนถอดรองเท้าผ้าใบคู่เก่งของเธอทิ้งลงกับพื้นแล้วปล่อยชั้นในให้ร่วงตามลงไป
ร่างกายแทบเปลือยเปล่าต่อหน้าเขายิ่งเร้าให้เต้นแรงราวกับจะหลุดออก
ร่างเล็กพยายามปิดตาและเบือนหน้าไปทางอื่นเพื่อหลบแววตาปรารถนาแรงกล้านั้น
ลำแขนแกร่งสอดเข้าใต้ข้อพับขาแล้วดึงเธอลงมาให้อยู่ในตำแหน่งที่เขาต้องการ
เขาถอดอาภรณ์ช่วงบนออกเผยมัดกล้ามเนื้อแน่นแข็งแรง
กิ๊ง
ตึกตัก
ตึกตัก ตึกตัก
เสียงหัวเข็มขัดกระทบลงพื้นยิ่งทำให้คนที่นอนอยู่หายใจไม่ทั่วท้อง
ก่อนไออุ่นจากแผ่อยู่บนร่างของเธอเมื่อเขาทาบกายลงมาแนบ เสื้อผ้าที่กองอยู่บนเนินอกถูกถอดออกให้ร่างเธอไร้สิ่งใดปกปิดมันได้อีก
ริมฝีปากอุ่นจูบซับไปตามขมับลงมาถึงแก้มเนียนและริมฝีปากนุ่มอย่างทะนุถนอมพลางลูบศีรษะของเธอเบาๆ
และมืออีกข้างก็กำลังบีบเค้นบั้นเอวแล้วเลื่อนขึ้นมาคลึงอกอวบอย่างปลุกเร้า
“พี่ขอนะ...”
เสียงทุ้มเปล่งคำพูดสั้นๆ
หากแต่มันมาพร้อมกับความรู้สึกอัดล้นกับแววตาปรารถนาแรงกล้าที่ทำให้เธอยอมเขาอย่างไร้ข้อแม้
หลังความเงียบและเธอเบือนหน้าหนีแทนคำตอบ
เขาก็ระบายยิ้มแล้วโน้มลงจูบซับที่ต้นคอลงมาที่แนวกระดูกไหปลาร้าก่อนหยัดกายขึ้นยืนเข่า
กระดุมและซิปกางเกงสแล็คถูกปลดแล้วร่นลงพร้อมอันเดอร์แวร์สีเข้มปล่อยให้ส่วนแข็งขืนเป็นอิสระ
ขนาดที่เธอเผลอมาเห็นแล้วต้องรีบเสหลบพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
มันขยายตัวเต็มที่ซะจนอดคิดไม่ได้ว่าเขาอดทนใจเย็นขนาดนี้ได้ยังไง...
แควก
กล่องคอนด้อมในกระเป๋าเสื้อแจ็คเก็ตถูกแกะออกแล้วหยิบของด้านในออกมา
ร่างสูงใช้ฟันคมฉีกซองก่อนจะสวมมันให้เข้าที่ แล้วจ่อที่ปากทาง
“อึก...”
คนตัวเล็กยิ่งจิกเกร็งเมื่อส่วนปลายของตรงนั้นมาสัมผัสและไล้ไปตามกลีบเปียกชื้น
อีกไม่กี่อึดใจข้างหน้าที่เขากับเธอจะกลายเป็นของกันและกันอย่างสมบูรณ์มันยิ่งเร้าให้ใจระรัวเต้นเหมือนจะหลุดออกมาให้ได้
“อ๊ะ!”
“กอดมั้ย?”
ร่างหนาโน้มตัวลงคร่อมคนตัวบางเอาไว้
และคิมยูก็ไม่รอช้า เธอพยักหน้าถี่แล้วโอบรัดเขาเอาไว้แน่นเป็นหลักยึด ความเจ็บแปลบพุ่งเข้าเล่นงานจนเธอกัดริมฝีปากจนห้อเลือด
แล้วก็ถูกปากอุ่นของคนบนร่างจูบซับปลอบประโลม
เขานิ่งค้างส่วนกลางกายเอาไว้และลูบศีรษะของเธออย่างทะนุถนอมพลางละเมียดจูบด้วยความนุ่มนวลเพื่อให้เธอผ่อนคลายและวางใจ
“อึก…อื้อออ...”
ชายหนุ่มดันกายของเขาเข้าลึกอีกแต่ค้างไว้ครึ่งหนึ่ง
เขานิ่งไปเพียงครู่ก่อนจะเริ่มขยับเบาๆ เพื่อให้เธอชิน
ริมฝีปากบางถูกปล่อยให้เป็นอิสระ
เธอเชิดหน้าโกยอากาศทันทีแต่ยังคงกอดรัดเขาเอาไว้แน่น
ความเจ็บแปลบที่รู้สึกมันมาพร้อมกับความเสียวซ่านมันรู้สึกดีอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
การกระตุ้นจากเขาเร้าให้น้ำถูกปล่อยออกมาเป็นตัวหล่อลื่นอย่างดี
เมื่อทุกอย่างเข้าที่เขาจึงดันมันเข้าไปจนสุดลำและกดให้ลึกที่สุดพร้อมกับค้างเอาไว้
“อึก! อื้อออ…พะ…พี่จงอิน อ๊า...”
จงอินเท้าฝ่ามือกับเบาะ
แล้วไล้ฝ่ามือเค้นไปตามเนื้อที่เนียนนุ่มไปทุกสัดส่วน
ก่อนจะหยัดกายขึ้นจับเอวคอดของเธอยึดไว้แล้วขยับสะโพกเป็นจังหวะ
“อ๊ะ! อ๊ะ…อึก…ฮ๊ะ! อื้อ... ”
เสียงหวานครางกระเส่าหากแต่ยังคงถูกกักเก็บด้วยความเขินอาย
ยิ่งสถานที่นี้มันเปิดโล่งและเงียบสงัด
การเปล่งเสียงเพียงเล็กน้อยก็ทำให้ได้ยินทุกอย่างชัดเจน
ความเจ็บที่รู้สึกเมื่อครู่นี้มันเริ่มหายไปและเติมเต็มด้วยความเสียวกระสั่น
มันทำให้เธอปั่นป่วนแต่ระคนความรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
“อ๊าห์ ยู...”
เสียงทุ้มครางต่ำในลำคอ
เขาไล้มือสัมผัสไปทุกสัดส่วนของเธอ ผิวขาวเนียนละเอียดราวกับไม่เคยโดนแดด
ถูกแสงดาวสาดกระทบให้เขาได้เห็นความงดงามชัดเจน ยิ่งเธอขยับร่อนกายตอบรับ
ไม่ว่าร่างเล็กจะรู้ตัวหรือไม่ว่ากำลังทำอะไรอยู่ แต่มันก็ทำให้เขายั้งตัวเองไว้ไม่อยู่อีกแล้ว
“อ๊ะ! อ๊ะๆๆ อึก...อื้อ”
เสียงเล็กหลุดครางลั่นอย่างห้ามไม่ไอยู่
เขาขยับกระแทกเขามาหนักหน่วง
ใบหน้าหวานเหยเกด้วยความจุกมาพร้อมกับความเสียวซ่านความกับร่างจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ
มือเรียวทาบลงกับแผงท้องแกร่งหวังให้เขาเพลาแรงลงบ้างแต่มันก็ดูจะไม่เป็นผล กายของเธอยังคงโยกไปตามแรงและรู้สึกได้ว่ารถทั้งคันกำลังสั่นไปตามกัน
“อึก อ๊ะๆๆ...อื้อออ อ๊าห์ พะ...พี่คะ”
กายบางบิดเร่า
แอ่นอกเชิดหน้าขึ้นครางอย่างไม่สนใจว่าเสียงจะดังมากไปหรือเปล่าอีกต่อไป
สิ่งรอบตัวเริ่มถูกตัดออกจากการรับรู้มีเพียงจังหวะของกายที่รุกล้ำเธออยู่ที่เด่นชัดกว่าทุกสิ่ง
กับความซ่านตรงยอดอกที่ถูกเข้าโน้มมาโลมเลียและบีบคลึง
“อ๊ะ! อื้อ...ฮ๊ะ...”
จังหวะของคนบนร่างค่อยๆ
ช้าลงให้เธอได้พักหายใจ ก่อนเขาจะถอนกายออกไปและทำให้รู้สึกโล่ง
ร่างเล็กถูกประคองขึ้นนั่งแล้วจับให้หันหลัง
มือบางวางยึดกับขอบประตูรถก่อนที่ช่องทางรักจะถูกเขาแทรกเข้ามาอีก
“ดีมั้ย...”
“อื้อ…อึก…แฮ่ก”
กลุ่มผมถูกเขารวบให้ไปอยู่ด้านข้างแล้วทาบแผงอกลงกับแผ่นหลังบาง
เสียงทุ้มกระซิบถามที่ข้างหูแล้วจูบซับที่ซอกคอเบาๆพลางบีบเค้นอกอวบและขยับกายช้าๆ
เนื้อที่แนบกันอยู่มันเบียดชิดจนไรอากาศก็ไม่อาจแทรกผ่าน
ตำแหน่งหัวใจอยู่ตรงกันและต่างก็รู้สึกได้ถึงจังหวะที่เต้นเร่าอยู่ภายในไปพร้อมกัน
“อ๊ะ อ๊ะ อึก…อ๊าห์ ฮ๊ะ! อ๊ะๆ...”
ร่างสูงขยับกายเป็นจังหวะช้าๆ
แล้วเร่งขึ้นคงที่ไว้อย่างนั้น ลำแขนแกร่งยังคงโอบกอดร่างนุ่มนิ่มไว้ด้วยความทะนุถนอม
มวลความรู้สึกอัดแน่นอยู่ตรงกลางอกราวกับเขาได้รับความเติมเต็มอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ใบหน้าของผู้หญิงอีกคนที่มักฉายซ้อนทับอยู่ในหัวไม่ว่าจะกับใครก็ตามที่เขาครอบครองร่างของเธออยู่
ในครั้งนี้…มันไม่มี...
“อ๊ะๆๆ อ๊า...อึก...พะ…พี่คะ อื้อ!”
เนื้อที่แนบกันแผ่ไออุ่นไปพร้อมกับความเร่าร้อนของจังหวะเซ็กส์
อากาศเย็นบนยอดเขาเหมือนไม่ได้ช่วยอะไรเพราะร่างของคนทั้งคู่ชื้นไปด้วยเหงื่อ
ร่างสูงเน้นจับสะโพกมนยึดไว้แล้วเน้นกายหนักๆ อยู่พักใหญ่
ก่อนจะผ่อนช้าลงแล้วถอนออก
“อึก...แฮ่ก…อ๊ะ!”
ร่างอ่อนปวกเปียกถูกประคองให้นอนราบลงกับเบาะก่อนช่องทางรักสีระเรื่อจะถูกรุกล้ำเข้ามาอีกครั้ง
ร่างสูงโน้มลงจูบซับไปตามขมับพลางหอบหายใจไม่แพ้กัน
เขาเลื่อนมือกุมข้างแก้มเธอไว้และมองสบด้วยแววตาที่ยังคงเต็มไปด้วยความรู้สึกร้อยพัน
พลางค่อยๆ ขยับโยกกายช้าๆ...
“ฮ๊าาาาาา...อึก...”
แม้จะอยากหลบสายตาที่เขามองมาหากทว่ามันกลับเหมือนมนต์สะกดให้แววตาสั่นระริกของเธอจดจ้องมันอยู่แบบนั้น
ไล้มือเรียวไปตามกรอบหน้าคมที่ดึงดูดให้เธอหลงใหลมาตั้งแต่แรกเห็น มีผืนฟ้าประดับดวงดาวกำลังแข่งกันส่องประกายแสงเป็นฉากหลัง
ความอ่อนโยนและอบอุ่นของผู้ชายตรงหน้ามันมากล้นจนรู้สึกได้ว่าหัวใจกำลังถูกเขาเติมให้จนเต็ม...
“พี่จงอิน...”
“ครับ…”
“อึก…ยะ…อ๊ะ…อย่าทิ้งยูนะคะ...”
เสียงหวานเอ่ยพลางช้อนตากลมใสขึ้นมองเว้าวอนและออดอ้อน
กิจกรรมครั้งนี้มันทำให้รู้สึกดีเกินบรรยาย
แต่มันก็เหมือนกับการก้าวข้ามเส้นปลอดภัยของความสัมพันธ์ในความคิดของเธอ
“พี่ทิ้ง
แล้วใครจะเลี้ยงเด็กอ้วนอย่างเราไหวล่ะ?”
“ยูไม่อ้วนซะหนะ--
อ๊ะ! อ๊ะๆๆ ฮ๊ะ!”
ไม่ทันที่ร่างเล็กจะได้พูดจนจบก็ถูกคนตัวสูงยกขึ้นมานั่งคร่อมตักทั้งส่วนกลางกายยังไม่ถอน
จากนั้นเขาก็จับยึดเอวคอดไว้พาร่างของเธอขยับเป็นจังหวะหนักหน่วง
ร่างโคลงเคลงต้องจับบ่าเขาไว้ยึดและเชิดหน้าครางเสียงหลง ยิ่งโพรงปากอุ่นกำลังสนุกอยู่กับปลายอกอวบและปลายนิ้วกดลงจุดกระสั่นส่วนอ่อนไหวมันยิ่งทำให้เธอเสียวจนแทบไม่มีสติอยู่กับตัว
และกำลังรู้สึกเหมือนถูกดันให้ขึ้นไปอยู่บนที่สูง
“อ๊ะๆๆ! อ๊า! พะ...พี่! อื้อ! อึก...อื้อๆ ฮึ๊!”
ช่องทางคับแน่นเริ่มรัดเขาแน่นขึ้นเรื่อยๆ
เป็นสัญญาณบ่งบอกว่าเธอกำลังใกล้ถึงปลายทางอยู่รอมร่อ จงอินพาร่างของเธอนอนราบลงกับเบาะหนังสีเข้มไว้อย่างเดิม
แล้วโถมกายของเขาทั้งถี่และหนักเพื่อเร่งให้ตัวเองตามให้ทัน
“อ๊ะๆๆ! อ๊า! พี่คะ! อื้อ!”
กายบางบิดเร่าและจิกมือลงกับแผ่นหลังหนา
ข่วนจนมันเป็นรอย เหงื่อไหล่ท่วมตัวจนรู้สึกได้ว่าเบาะหนังเปียกชื้นไปทั่ว เปลือกตาบางปิดแน่นพร้อมกับรับรู้ถึงความโหวงในช่องท้อง
ทุกส่วนจิกเกร็งแล้วความรู้สึกเหมือนถูกผลักลงจากตึกร้อยชั้นก็แล่นแปลบไปทั่วร่าง
พร้อมกันกับที่เขาปลดปล่อยออกตามหลังเพียงไม่กี่วินาที
“ฮ๊าาา...แฮ่ก…อึก...”
ร่างสูงทิ้งกายของเขาลงทาบแนบเนื้อกับเธอ
ทั้งคู่หอบหายใจแทบจะเป็นจังหวะเดียวกัน
ริมฝีปากอุ่นจูบซับไปตามขมับลงมาที่แก้มเนียนแล้วดุนเรียวปากบาง พลางขยับสะโพกเบา
ๆ ไม่กี่ครั้งก่อนถอนกายออกมา ถอดคอนด้อมออก
“โทษทีนะ
พี่มันไปหน่อย เจ็บหรือเปล่า?”
ใบหน้าขึ้นสีส่ายถี่ปฏิเสธ
ใจเต้นแรงที่ดูจะเพลาลงไปแล้วกลับมาอีกเมื่อเห็นแววตากับรอยยิ้มปนความเจ้าเล่ห์นั่น
..
‘อ้ากกกกกกกก
อะไรคือการมาบอกว่า มันไปหน่อย!’
คนตัวสูงหัวเราะในลำคอให้กับอาการเริ่มเขินอายยกมือปิดสัดส่วนและแทบจะเอาตัวฝังลงไปพนักพิง
จงอินจัดกางเกงให้เข้าที่ แล้วคว้าหมอนที่ตกอยู่ขึ้นมาให้เธอหนุน
ก่อนแทรกกายลงไปนอนข้างๆ สอดแขนเข้าใต้คอ
โอบให้เธอซุกตัวลงกับอกแล้วเอื้อมหยิบผ้าห่มมาคลุมกายไว้
“อยากนอนที่นี่หรืออยากกลับไปนอนที่โรงแรม?”
เสียงทุ้มถามพลางเกลี่ยไรผมออกจากใบหน้าหวานแล้วไล้ปลายนิ้วไปตามกรอบหน้าได้รูปของเธอ
แววตาของเขามันช่างเต็มไปด้วยความอ่อนโยนจนคนถูกมองรู้สึกได้
“ที่ไหนก็ได้ค่ะ แค่...ไม่ตื่นมาคนเดียวก็พอ...” เสียงเล็กเอ่ยตอบแล้วยกแขนกอดร่างหนาไว้ในท้ายประโยคพลางซุกหน้าลงกับอกกว้าง
“ถ้าอย่างนั้น...คืนนี้...”
“…”
“ก็อย่านอนสิ”
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น