Kai x you : What is love #30 Breakfast of champion

มือเรียวหยิบขวดที่คิดว่าใช่ขึ้นมาพลางถามขณะที่กำลังหันหน้ากลับไปหา แต่ใบหน้าหล่อเหลากลับอยู่ห่างออกไปไม่กี่เซนติเมตร ทำให้สะดุ้งตกใจไม่น้อย ก่อนที่วินาทีต่อมาจะรู้สึกได้ว่าริมฝีปากของเธอกำลังถูกครอบครอง

ตุบ

“อื้อออ...”

น้ำหนักที่กดลงมามันช่างหนักหน่วงขึ้นทุกที สองข้างแก้มถูกมือหนาประคองไว้ไม่ให้เธอหนีไปทางไหนได้ ของที่อยู่ในมือถูกปล่อยให้ร่วงลง ยกแขนโอบคอเขาเอาไว้ยึด เรียวลิ้นที่สอดเข้ามายังคงทำงานอย่างช่ำชองไม่ต่างจากครั้งก่อน ๆ กลิ่นมิ้นท์ยิ่งปรุงแต่งให้รสจูบหอมหวานจนหลับตาพริ้มเคลิบเคลิ้มไปกับมัน...

แควก!

“!”

เสียงเสื้อผ้าฉีกขาดและหลุดลุ่ยลงจากกายทำให้ร่างเล็กเบิกตาโพล่งด้วยความตระหนก หากทว่าอีกคนกลับไปยอมผละริมฝีปากออก เขากดรั้งท้ายทอยของเธอไว้พร้อมกับดึงชุดให้ร่นลงกองที่เอวคอดและปลดตะขอบราไร้สายออกทิ้งมันลงกับพื้น

“อื้อออ…อึก...ฮ๊ะ!”

กำปั้นเล็กทุบกับอกหนาเรียกขออากาศ ก่อนเขาจะยอมเปิดช่องให้ได้หายใจ แต่เปลี่ยนตำแหน่งเปลี่ยนซอกคอขาว ฉกฉวยโอกาสจากที่เธอเชิดหน้าขึ้นหอบหายใจ มือที่ไม่ยอมอยู่กับที่บีบเค้นอกอิ่มเล่นอย่างเมามันพลางเสียดสีง่ามนิ้วกับปลายยอดให้ได้เสียวเล่น

“อ๊ะ…ไม่เอานะคะ เพื่อนยูรออยู่” หน้าหวานขึ้นสีระเรื่อส่ายไปมาพลางพยายามดันร่างเขาให้ออกห่าง

“พี่บอกแล้วไง ว่าพี่ไม่ชอบชุดนี้”

เสียงทุ้มลอดผ่านไรฟันบอกกับเธอที่ข้างหู สันกรามคมชัดขึ้นเมื่อเขากำลังกัดฟันด้วยอารมณ์ที่กำลังคุกรุ่นอยู่ภายใน ร่างสูงไล้ปลายจมูกจากใบหูลงมาที่ซอกคอแล้วกดจูบทิ้งร่องรอยของเขาไว้ให้มันชัดที่สุด

“อ๊ะ! พะ...พี่อย่าทำรอย ฮ๊ะ! อ๊า!”

มือหนาสอดเข้าใต้ชายกระโปรง ลูบไล้ไปตามเรียวขา ไล้เรียวนิ้วกับกลีบอ่อนไหวแล้วกดตรงจุดกระสั่นซ้ำๆ จนกายบางสั่นระริก

“อึก…ฮ๊ะ พะ...พี่จงอิน...อึก...”

เสียงหวานเริ่มครางกระเส่า ดวงตาปรือฉ่ำและปล่อยน้ำเหนอะออกมาเล่นกับเรียวนิ้วที่สาละวนอยู่กับจุดซ่อนเร้นของเธอ โพลงปากอุ่นร้อนเข้าครองเม็ดบัวสีหวาน ดูดดุนมันราวกับกำลังอร่อยกับขนมเลิศรส การปรนเปรอของเขามันยิ่งทำให้สติของเธอลอยละล่อง...

“อึก...ฮ๊าาา อื้อออ... อ๊ะ...”

คนตัวสูงยกร่างของเธอขึ้นให้ลอยเหนือเคาน์เตอร์เล็กน้อย แล้วกระชากทั้งชุดและชั้นในให้หลุดออกไปกองกับพื้นพร้อมกัน ร่างขาวเนียนเปลือยเปล่ากระทบแสงสว่างให้เขาเห็นมันชัดทุกสัดส่วนเสียยิ่งกว่าเมื่อคืน แววตากระหายไล้โลมเลียไปทั่วเรือนร่างเย้ายวนนั้นอย่างไม่ปิดบัง ก่อนเขาจะลงยืนเข่ากับพื้นแล้วจับขาเรียวมาพาดไว้กับบ่า

“จะ…จะทำอะไรคะ? ฮ๊ะ!...พะ…พี่! อื้อ!”

กลีบดอกไม้สีสดชวนลิ้มลองเด่นชัดในเลนส์ตา เชิญชวนให้เขาสัมผัสมัน ผืนอ่อนนุ่มอุ่นร้อนประทับลงไปไล้ลากจากล่างขึ้นบนก่อนจะเกร็งตัวเพื่อจู่โจมจุดกระสั่นอย่างคล่องงาน

สัมผัสแปลกใหม่ทำให้เธอต้องตกใจและประหม่า ฝ่ามือบางพยายามจะดันออกแต่ดูท่าว่าความกระสันที่ถูกส่งมาไม่หยุดจะทำให้เธออ่อนระทวย จากท่าทีต่อต้านเปลี่ยนเป็นสอดเรียวนิ้วเข้ากลุ่มผมหนาแล้วขยุ้มมันเพื่อระบายอารมณ์ แผ่นหลังบางเอนอิงกับกระจกเย็นเฉียบพร้อมกับเปิดขาออกอย่างปล่อยตัวไปตามความต้องการ...

“อ๊าาาา…อื้อออ...”

เสียงหวานกระเส่าหลุดครางสะท้อนก้องห้องน้ำกว้าง จากเรียวลิ้นที่ขยับอย่างช่ำชองตรงจุดไม่มีพลาด แล้วจงอินก็ปล่อยให้เธอหลับตาเคลิ้มไปกับมันอยู่หลายนาทีก่อนจะจู่โจมให้เธอต้องร้องลั่นและบิดเร่ามากกว่าเก่า

“อ๊า!! อึก!…อ๊ะ!”

เรียวนิ้วแกร่งสอดแทรกเข้าช่องทางคับแน่นพร้อมกันสองนิ้วแล้วขยับเข้าออกจนสุดความยาวไปพร้อมกับลิ้นร้อนที่ยังทำงานอยู่ที่เดิม เขาทั้งเลียและดูดมันจนเกิดเสียง อีกทั้งเสียงน้ำเฉอะแฉะกระทบเรียวนิ้วอยู่ภายในยิ่งสุมไฟให้ร้อนรุ่ม ความเสียวซ่านแผ่ไปทั่วร่างจนต้องจิกเกร็งปลายเท้าและกัดปลายนิ้วอย่างต้องการที่ระบาย

“อึก…ฮ๊ะ! อ๊าาาา!”

กายบางบิดเร่าไปมา หน้าหวานเชิดขึ้นหลับตาแน่นทั้งครางทั้งกัดริมฝีปากจนห้อเลือด สองมือวางลงเคาน์เตอร์และดันกายไว้ให้ทรงตัวอยู่ได้ ความซ่านนี้มันทำให้เธอรู้สึกระคนทรมานจนอยากจะทั้งถอยหนีและแอ่นเข้าหา ทั้งเริ่มรู้สึกเหมือนกำลังจะขึ้นสู่จุดสูงสุด เสียงลมหายใจดังฟึดฟัด ทุกอย่างที่อยู่ในหัวเริ่มเลือนหายและแทนที่ด้วยความว่างเปล่า และไม่กี่วินาทีต่อมาก็ความรู้สึกเหมือนถูกผลักตกลงจากจุดยอดสุดก็เข้าเล่นงานจนร่างกายเบาโหวง

“อ๊า…อื้อ!”

มือบางกดศีรษะของร่างสูงไว้ให้ยังอยู่กับที่พลางยกสะโพกขึ้นให้ลิ้นอุ่นถูไปตามส่วนอ่อนไหวของเธอให้ทุกอย่างถึงที่สุด กายบางกระตุกเกร็งก่อนจะค่อยๆ คลายปล่อยร่างอ่อนเปลี้ยลงเอนอย่างอ่อนแรง

“อึก...”

หยาดน้ำที่ถูกปลดปล่อยออกมาถูกละให้มันเปียกชุ่มอยู่อย่างนั้น คิมจงอินหยัดกายขึ้นยืนเต็มความสูง มองดูผลงานและยกยิ้มด้วยความพอใจ เรียวนิ้วที่คาไว้ให้ผนังอ่อนนุ่มตอดรัดค่อยๆ ถูกถอนออกแล้วโลมเลียคราบน้ำราวกับเป็นน้ำเชื่อมแสนหวาน

“อื้อออ…พี่จงอิน...”

แขนแกร่งโอบรั้งเอวคอดดึงเข้ามาแนบ ทำให้เปลือกตาที่ปิดอยู่ปรือขึ้นมอง เธอยังคงหอบหายใจทั้งหน้าขึ้นสีฝาด คิมยูเลื่อนมือจับต้นแขนของเขาไว้เมื่อรับรู้ว่าต่อไปเธอต้องโดนอะไร จากสัมผัสที่ถูไล้ไปตามส่วนอ่อนไหวของเธอ

“อึก…อื้อ...”

แก่นกายที่แข็งขืนเต็มที่ถูกชโลมจนชุ่มด้วยน้ำที่เธอปลดปล่อยออกมาก่อนจะถูกดันเข้าช่องทางคับแคบพลางที่เขาโน้มหน้าลงประกบริมฝีปาก ดูดดุนมันเล่นจนบวมเจ่อ จงอินเริ่มจังหวะรักของเขาอย่างใจเย็น ค่อยๆ ขยับเข้าออกพลางยกแขนเธอให้โอบรอบคอเขาไว้

“อื้ออ…อึก...”

จังหวะเนิบนาบหากแต่ถูกกดเน้นเข้ามาจนสุดทุกครั้งจนเธอต้องกอดรัดเขาไว้แน่นและเกี่ยวขากับเอวแกร่ง มือสากลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังทั้งเค้นคลึงอกอิ่มละเลงปลายนิ้วเล่นกับจุดเสียวบนนั้นไปพร้อมกันกับรสจูบแสนหวานแฝงรสเร่าร้อน

“อื้ออ…อ๊ะ อ๊ะ ฮ๊ะ! อื้มมม…อ๊า...”

อากาศที่เริ่มขาดหายทำให้ทั้งคู่ผละกลีบปากออกจากกัน จังหวะเนิบนาบค่อยๆเร่งถี่ขึ้นไปตามอารมณ์ ตาคมยังคอยจดจ้องใบหน้าหวานหยดของแฟนสาวที่ห่างไปไม่กี่นิ้วอย่างไม่ยอมละ พลางใช้มือประคองข้างแก้มและฉกฉวยลมหายใจจากเธอเป็นระยะทั้งยังขยับซอยสะโพกไม่หยุด

“อ๊ะ! อื้ออออ! อ๊ะๆ…ฮ๊ะ อ๊า...พะ...พี่!...อ๊า!”

ใบหน้าที่แสดงความเย้ายวนของเธอ เรียวตาปรือฉ่ำ สองข้างแก้มขึ้นสี ริมฝีปากบางถูกกัดดึงครั้งแล้วครั้งเล่า ทั้งเสียงหวานกระเส่าที่ร้องครางอยู่ใกล้หู มันเร้าให้เขาอยากจะเร่งเครื่องสนองความกระหาย ร่างเล็กถูกยกลงจากที่แล้วจับเธอให้หันหลัง สะโพกมนถูกยกขึ้นก่อนร่างสูงจะแทรกแก่นกายเข้าไปแล้วขยับถี่อย่างเอาแต่ใจ

ปลายแท่งร้อนที่กระแทกเข้ามาซ้ำๆ และมันตรงจุดอย่างไม่ต้องสงสัย ทำให้ร่างทั้งร่างจิกเกร็งไปหมดผนวกปลายเท้าเขย่งขึ้นจนสุดทำให้เรียวขาเธอสั่นระริก แต่สองมือที่คอยประคองอยู่ทำให้เธอยังคงทรงตัวรับแรงกระแทกจากเขาได้ไม่มีสะดุด ช่องทางคับแน่นมันช่างตอดรัดเขาจนไม่อยากจะหยุดแม้แต่วินาทีเดียว ยิ่งสัมผัสมันตรง ๆ แบบนี้ก็ยิ่งทำให้ต้องการเธอมากขึ้นและมากขึ้น

“อ๊าห์ คิมยู...”

“อ๊าๆ! อ๊ะ! พี่…ฮ๊ะ สะ…เสียว! ยูเสียว! อ๊ะๆๆ!”

ใบหน้าหวานที่กำลังแสดงอารมณ์ อกอิ่มกระเพื่อมไปตามจังหวะ ภาพที่เขากำลังครองร่างของเธออยู่มันสะท้อนผ่านกระจกเงาให้เห็นชัดเต็มสองตา มันยิ่งทำให้จงอินบีบเค้นไปตามผิวเนียนอย่างคลั่งไคล้และกระหาย

ตับ! ตับ! ตับ!

“อ๊ะ! อ๊า! อึก! อื้อออ...”

เสียงเนื้อกระทบกันดังเป็นจังหวะเน้นๆ ก่อนจะหยุดลง ร่างสูงแช่กายเขาค้างเอาไว้ชั่วครู่พลางมองสบกับตาปรือฉ่ำภาพเงาสะท้อน สองร่างหอบหายใจและชื้นไปด้วยเหงื่อ จงอินจะถอนกายของเขาออกแล้วจับร่างอ่อนระทวยให้หันมาหาแล้วยกเธอขึ้นให้ขาเกี่ยวกับเอวเขา ยกสะโพกมนขึ้นแล้วกดมันลงมาให้กลืนแท่งร้อนที่เขาจับมันจ่อกับปากทาง

“อื้อออ…แฮ่ก...”

ร่างสูงกดจูบซับไปตามขมับชื้นลงมาถึงกลีบปากนุ่ม พลางเดินพาร่างบอบบางออกมาจากห้องน้ำ ทุกก้าวมันลงน้ำหนักเท้าราวกับกลั่นแกล้งจนเรียวเล็บต้องจิกข่วนแผ่นหลังเป็นรอยเลือดซิป

“อึก...”

จงอินก้าวขึ้นไปบนเตียงก่อนจะย่อตัวลงและผละปากออกให้เธอลงนอนราบอยู่กลางที่นอนกว้าง นัยน์ตาคมแฝงความต้องการร้อนแรงมองสบลงมาพร้อมกับฝ่ามือลูบลงน้ำหนักที่แก้มนิ่ม ก่อนจะออกแรงกระแทกเล็กน้อยให้ร่างเธอกระตุกเบาๆ

“อ๊ะ! อื้อออ...”

“อาห์ จะดื้อกับพี่อีกมั้ยคิมยู?”

คนตัวเล็กสะบัดหน้าถี่ ก่อนช้อนตากลมโตขึ้นมองพร้อมกับยู่ปาก

“หึ แต่พี่ชอบนะ เด็กดื้อน่ะ”

“อ๊ะ! อ๊ะๆ! ย๊ะ! ฮึ๊! อื้อๆ บะ…เบา!”

จบประโยค จงอินก็จับต้นขาเรียวยกขึ้นเปิดออกแล้วขยับกระแทกถี่จนร่างเล็กร้องเสียงหลง เธอแอ่นกายขึ้นบิดเร่าๆ พร้อมสองมือจิกกำผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น กายบางสั่นโยกไปตามแรง และเสียงเตียงเอี๊ยดอ้าดประสานเสียงเนื้อกระทบกันถี่ ไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศเทียบไม่ได้เลยกับจังหวะเร่าร้อนที่ร่างสูงเป็นคนคอนโทรลทั้งหมดไว้ในกำมือเขา

“อ๊าๆ! อึก…อื้อ ฮ๊าา! ย๊ะ!”

ความเสียวซ่านระคนจุกทำให้รู้สึกราวจะขาดใจ สองมือบางถูกเขากุมประสานกดตรึงมันไว้กับที่นอนและลากลิ้นร้อนไปตามซอกคอทั้งดูดเม้มทำรอยทิ้งลงตลอดทางที่ลงไปถึงอกอิ่ม ปลายอกถูกดูดดึงสลับไปมาทั้งสองข้างกับช่วงล่างยังคงถูกรุกเข้ามาถี่ ก่อนปลายทางที่เริ่มมาจ่อรอทำให้เขาหยัดกายขึ้นแล้วสอดจับข้อพับขากดแนบกับลำตัว ยกสะโพกให้รับแรงกระแทกถี่จนเสียงทุ้มต่ำกับเสียงครางเล็กแหลมปล่อยร้องออกมาพร้อมกันเมื่อความเสียววาบสุดยอดแล่นแปลบไปทั่วร่าง

“อ๊ะ ๆ อ๊า! อ๊าง!”/”อ๊าห์!!”

จงอินกระตุกกายค้างปล่อยน้ำกามเข้าไปในช่องทางจนหมดสิ้น แล้วกระแทกอีกสองสามครั้งก่อนค้างเอาไว้อีกพลางโน้มลงดูดดุนเรียวปากบาง ถูเรียวนิ้วหัวแม่มือเช็ดเหงื่อชื้นที่ข้างขมับ เขากดปลายจมูกลงคลอเคลียแก้มนิ่มแล้วค่อย ๆ ถอนกายออก แล้วน้ำสีขาวข้นก็ล้นทะลักออกมาให้เขาได้เชยชม

“อื้อ...”

ร่างเล็กเบียดเรียวขาพลางร่นหนีทันทีที่เขาใช้มือสัมผัสที่ส่วนนั้น ความเฉอะแฉะทำให้เธอยิ่งเขินอายจึงรีบคว้าผ้าห่มมาคลุมไว้และซุกหน้าลงกับหมอนใบโต

“เช็ดก่อนสิ มันเลอะนะ”

หน้าหวานที่กำลังแดงลามไปถึงใบหู ตากลมใสมองเขาได้แค่ครู่เดียวแล้วรีบเสหลบทำให้จงอินยิ้มขำ ก่อนเอื้อมมือดึงทิชชูที่โต๊ะข้างเตียงมาแล้วเปิดผ้าออก เช็ดคราบน้ำที่เปรอะเปื้อนให้ ขณะที่อีกคนนอนอยู่นิ่ง ๆ ทั้งยกผ้าขึ้นคลุมหน้าเอาไว้

“ยังอยากไปเที่ยวอยู่มั้ย?”

“อยากไปค่ะ”

“เดี๋ยวพี่พาไป แต่ชุดนั้นคงใส่ไม่ได้ แล้วก็ไม่ได้ใส่อีกตลอดไปแล้วละ ที่จริงถ้ายู่กับพี่ยูจะใส่อะไรก็ได้ แต่นี่ไปเที่ยวแล้วยังมีไอ้หมอนั่นไปด้วย พี่ไม่โอเค”

“พูดดีๆ ก็ได้ทำไมต้องใช้กำลังด้วย”

“พูดดีแล้วเด็กดื้อไม่ยอมฟังเอง ช่วยไม่ได้”

จงอินยักไหล่แล้วโน้มลงกดจมูกหนัก ๆ ลงแก้มนิ่ม สูดความหอมไปฟอดใหญ่ ก่อนขยี้ผมที่ฟูอยู่แล้วให้ยุ่งกว่าเดิม

“งื้อ ~”

“อาบน้ำซะเรา เดี๋ยวพี่ลงไปซื้อยาให้” ร่างสูงบอกพลางสวมเสื้อผ้าไปด้วย

“ค่ะ...”

ร่างเล็กตอบแผ่วแล้วยันกายลุกขึ้นนั่งพลางปัดผมที่ปรกหน้าไปทัดที่หู ใบหน้าน่ารักดูจะแสดงความกังวลเมื่อนึกขึ้นมาได้ว่า เมื่อครู่นี้มีอะไรกันไปโดยที่ไม่ได้ป้องกัน...

“พี่ขอโทษนะ”

จงอินเดินมาทิ้งตัวนั่งข้างๆ แล้วเลื่อนมือจับแก้มของเธอไว้ สีหน้าของเขามีรอยยิ้มบาง ๆ กับแววตาอ่อนโยนส่งมา

“มันลืมตัวน่ะ คราวหลังจะไม่ให้มีอีก”

“อื้อ ไม่เป็นไรค่ะ แต่ครั้งหน้าไม่เอาแล้วนะ ยูกลัว ..”

“ครับ พี่รู้ว่าเรายังไม่พร้อม พี่จะปกป้องยูเองนะ สัญญา” เขารวบเธอเข้าไปกอด และลูบผมเบาๆ “ไหนๆ ก็ไหนละ กล่องเมื่อคืนมันเหลืออีกตั้งสองซองแน่ะ”

“(  ‘ ‘)”

“เราหาเวลาใช้ให้หมดเลยดีมั้ย?”